سیستم بازار چگونه کار می کند

سیستم بازار با تولید آنچه مصرف کنندگان با کمترین هزینه می خواهند کار می کند. این خواسته ها با قیمت هایی که مصرف کنندگان مایل به پرداخت محصولات و خدمات هستند ، ابلاغ می شود. ویژگی اساسی سیستم بازار این است که مردم باید آزادی داشته باشند: آزادی برای مصرف کنندگان برای خرید آنچه می خواهند و آزادی برای تولید کنندگان برای تولید آنچه مصرف کنندگان می خواهند.

چه چیزی تولید می شود؟

محصولات و خدمات توسط مشاغل ارائه می شود که هدف اصلی آنها کسب سود است. برای به دست آوردن سود ، یک تجارت باید بتواند محصول خود را بیش از آنچه که برای تولید هزینه می کند ، بفروشد ، از جمله جبران خسارت به کارآفرینی که تجارت را آغاز کرده است ، که از نظر اقتصادی به عنوان سود عادی شناخته می شود.

سود عادی = جبران خسارت به کارآفرین

سود خالص یا سود اقتصادی ، = کل درآمد کسب و کار منهای کل هزینه های اقتصادی از جمله سود عادی است.

سود اقتصادی = درآمد کل - کل هزینه های اقتصادی

هزینه های اقتصادی شامل دستمزدهای پرداخت شده به کارمندان ، اجاره یا پرداخت برای زمین یا تسهیلات و سایر عوامل تولید ، بهره وام و سایر هزینه های انجام کار است. سود عادی صرفاً جبران خسارت به کارآفرین برای هزینه فرصت کار وی است ، به همان اندازه که دستمزدها جبران خسارت به کارمندان است. سود اقتصادی سود حاصل از سود عادی و بالاتر است. البته ، کارآفرینان به سادگی به همه سود همان چیزی که سود کسب و کار است نگاه می کنند.

تمایز بین سود عادی و اقتصادی خودسرانه به نظر می رسد ، اما مهم است. اگر یک تجارت فقط سود عادی داشته باشد ، وسوسه کمی برای ورود سایر مشاغل به بازار وجود دارد. به همین ترتیب ، وسوسه کمی برای مشاغل موجود در بازار وجود دارد ، زیرا حداقل آنها سود عادی کسب می کنند. با این حال ، اگر سود اقتصادی زیاد باشد ، مشاغل بیشتری برای به دست آوردن این سودهای بالا وارد بازار می شوند ، بنابراین صنعت را گسترش می دهند. اما افزایش رقابت باعث کاهش سود اقتصادی می شود تا زمانی که مشاغل فقط سود عادی کسب کنند - در این مرحله ، صنعت گسترش می یابد. از طرف دیگر ، اگر سود اقتصادی وجود نداشته باشد و حتی سود عادی نیز پایین یا وجود نداشته باشد ، پس مشاغل صنعت را برای یافتن بازارهای سودآورتر ترک می کنند و تنها تولیدکنندگان کارآمد برای خدمت به بازار کوچکتر را ترک می کنند.

کارآفرینان با تولید کالاها یا خدماتی که بالاترین درآمد را نسبت به هزینه تولید خود کسب می کنند ، به دنبال کسب بالاترین سود هستند ، با تولید آنچه جامعه بیشتر می خواهد و برای آن رقابت کمی وجود دارد. حاکمیت مصرف کننده تقاضا و تخصیص منابع را درایو می کند ، زیرا این مصرف کننده است که در نهایت تعیین می کند که محصولات یا خدمات چه چیزی ارائه می شود ، که به نوبه خود تعیین می کند که چگونه منابع اقتصادی کمیاب اختصاص می یابد.

تقاضای بازار می تواند به عنوان مصرف کننده یا تقاضای مشتق طبقه بندی شود. تقاضای مصرف کننده تقاضای یک محصول یا خدمات توسط مصرف کننده است. تقاضای مشتق شده تقاضا توسط مشاغل برای ورودی ها برای تولید آن محصول یا خدمات است. به عنوان مثال ، مردم خواستار اتومبیل هایی هستند که باعث می شود تولید کنندگان خودرو خواستار فولاد ، شیشه و سایر اجزای لازم برای تولید خودرو باشند. این به نوبه خود باعث می شود تولید کنندگان فولاد و شیشه ای خواستار زمین ، ماشین آلات و سایر ورودی های لازم برای تولید محصول خود و غیره باشند. بنابراین ، تقاضا برای منابع کمیاب مانند زمین ، سرمایه و نیروی کار تقاضای مشتق شده و به تقاضای کلی مصرف کننده بستگی دارد. این تا حدودی چرخه های اقتصادی را توضیح می دهد: با شروع اقتصاد ، تقاضا حاصل می شود ، که باعث افزایش درآمد برای همه افراد درگیر می شود ، که سپس بیرون می روند و آن را خرج می کنند و اقتصاد را حتی بیشتر تحریک می کنند. سرانجام اقتصاد به اوج می رسد و شروع به پیمانکاری می کند. درآمدها کاهش می یابد ، سپس تقاضا کاهش می یابد و بیشتر به اقتصاد می پردازد تا به حداقل برسد.

رقابت هزینه های اقتصادی را به حداقل می رساند

مشاغل نه تنها باید برای مشتریان رقابت کنند ، بلکه باید بتوانند برای منابع اقتصادی رقابت کنند. برای پیروزی در هر دو مسابقه ، مشاغل باید بتوانند محصول خود را با حداقل هزینه تولید کنند. این سود آنها را به حداکثر می رساند و به آنها اجازه می دهد تا برای تولید محصول خود برای منابع اقتصادی رقابت کنند.

فناوری عامل اصلی در کاهش هزینه ها است. برای اکثر مشاغل ، زمین و نیروی کار تقریباً به اندازه فناوری متفاوت نیستند ، بنابراین مقرون به صرفه ترین تولیدکنندگان آنهایی هستند که می توانند از بهترین فناوری استفاده کنند. فناوری نه تنها ارزانترین تولید را به شما اجازه می دهد ، بلکه حتی تعیین می کند که چه چیزی می تواند تولید شود ، یا چه چیزی می تواند با سودآوری تولید شود.

قیمت ها توزیع کالا و خدمات را تعیین می کنند

کالاها و خدمات با توجه به میزان مصرف کنندگان حاضر به پرداخت آن توزیع می شوند. کسانی که مایل به پرداخت نرخ بازار هستند ، قادر به دریافت محصول خواهند بود ، اما کسانی که نمی توانند یا نمی توانند. از این رو ، آنچه مصرف کنندگان خریداری می کنند بستگی به آنچه می خواهند ، چقدر آنها را می خواهند و به درآمد آنها بستگی دارد. بدیهی است که هرچه درآمد آنها بالاتر باشد ، قادر به خرید بیشتر خواهند بود.

تغییر تقاضا از طریق تغییر قیمت ها ارتباط برقرار می شود

هنگامی که تقاضای مصرف کننده تغییر می کند ، قیمت مصرف کنندگان مایل به پرداخت تغییرات هستند. به عبارت دیگر ، منحنی تقاضا تغییر می کند. هنگامی که تقاضا برای یک محصول کاهش می یابد ، تأمین کنندگان باید قیمت خود را پایین بیاورند تا همان خروجی را بفروشند. این امر باعث افزایش سود می شود ، یا حتی ممکن است آنها را از بین ببرد ، و باعث می شود مشاغل از صنعت برای جستجوی فرصت های بهتر خارج شوند و باعث تغییر در منحنی عرضه می شوند و این باعث کاهش فشار بر سود می شود ، زیرا تأمین کنندگان باقی مانده قادر به شارژ هستندقیمت بالاتر با فروش به تعداد کمتری که مایل به پرداخت قیمت هستند.

افزایش تقاضا تأثیر متضاد خواهد داشت: قیمت های بالاتر سود اقتصادی را افزایش می دهد و مشاغل بیشتری را به صنعت می رساند و منحنی عرضه را به اندازه کافی تغییر می دهد تا قیمت تعادل بازار را کاهش دهد ، جایی که تأمین کنندگان سود عادی کسب می کنند.

تغییر تقاضای مصرف کننده نیز تغییر تقاضای مشتق شده است. کاهش تقاضای مصرف کننده باعث کاهش تقاضای مشتق شده برای ورودی های لازم برای تولید محصول می شود. این تغییرات در تقاضای مشتق شده از طریق اقتصاد نفوذ می کند تا در نهایت قیمت هایی را که این تولید کنندگان مایل به پرداخت فاکتورهای تولید مانند زمین یا نیروی کار هستند ، کاهش دهد ، که باعث می شود مقدار این عوامل تولید مورد استفاده برای تولید کمتر مورد نیاز کاهش یابد. تولید - محصول. این باعث می شود این منابع به سایر کاربردهای سودآور دیگر اختصاص یابد. افزایش تقاضای محصول اثر متضاد خواهد داشت.